توصیه های بسیار مهم در ضمانت از دیگران.
طبق نظام حقوق نشئت گرفته از قوانین حقوقی ایران اگر شخصی مدیون نباشد و وجهی به کسی بدهد و یا به حساب وی واریز کند و یا بابت ضمانت اقساط معوقه وام گیرنده وجهی پرداخت و یا از حساب وی برداشت شود در نگاه و قدم اول عدم تبرع قلمداد شده و به عنوان پرداخت دین محسوب می شود بالاخص در موقع ضمانت وام برای وام گیرنده بسیار اتفاق می افتد که طبق قانون ضامن اقدام به ضمانت مدیون کرده و متعهد می گردد در صورت عدم پرداخت وام از طرف مدیون این شخص به عنوان ضامن دین او را اداء کند و در چنین مواردی در صورت برداشت از حساب ضامن شخص ضامن نمی تواند از مدیون مطالبه وجه را نماید مگر قبلاََ اذن بدهکار را در ضامن شدن او اخذ کرده باشد! اما در مرحله دوم هر گونه پرداختی تبرعی(هدیه و بلاعوض) محسوب شده و شخص پرداخت کننده باید عدم مدیونیت خود را ثابت کند تا بتواند وجه پرداختی را مسترد نماید. پس نتیجه می گیریم خصوصاََ در هنگام ضمانت وام گیرنده اولاََ اذن و درخواست وی را برای ضمانت اخذ و دوماََ مدارک لازم جهت مطالبه وجوه پرداختی و یا برداشت از حساب را از مضمون عنه(مدیون)گرفته و در غیر امکان اخذ مدارک، گفته ها و صحبت ها و قرارهای فی مابین در حضور دو شاهد رد و بدل گردد تا در زمان مقتضی بتوانید عدم مدیونین و عدم تبرعی را در محاکم به اثبات برسانید. گرچه مدارک مدیون در بانک می تواند ادله و اماره ای برای اثبات ادعای ضامن تلقی گردد ولی کافی نیست.